5.5.06

******** İnternet deryası içinde bin bir hayat var.
Hepsini tanımak istiyor insan. Ancak son zamanlarda takıldığım bir nokta var. İnsan kendi hanesinden dışarıdaki insanlara yüzünü dönmek ve onları yazdıkları vasıtası ile görmek isterken kendi hanesine sırtını dönmüş olmuyor mu?

Sürekli dikkatimi Nehir’e veremem gerçi. Hatta bu onun istediği bir şey de olmasa gerek...

Yada bir yerde okuduğum gibi:
Çocuklar filizler gibidir iyi büyümeleri için fazla gölge yapmamak gerek.


Serdar Turgut’un geçenlerde bir yazısını okudum.
“Çocuğun doğduktan sonra endişeli bir hayat yaşamaya alışmalısın,” diyordu.

Ben bunu şöyle değiştiriyorum.
“Çocuğun doğduktan sonra, suçluluk duygusu ile yaşamaya alışmalısın!”

Şey, bunu daha çok anneler için söyledim tabi.

Kariyerden vazgeçsen de, ve hatta biraz da seni sen yapan bir çok şeyden, yine de suçluluk duygusu duyargaların hiç olmadığı kadar hassaslaşacaktır.
Alış buna!

Not: İşte bu yüzden sen netsin ben flu:) Posted by Picasa

2 comments:

Anonymous said...

Binurcuğum!
İnan ki bir anne kadar net olamaz hiç kimse.Seni çok iyi anlıyorum.Ama kariyerimizin önüne kurulmuş duran minik,minicik engelin büyüyerek bize tekrar bu yolu açacağını bir düşünsene...Üstelik birçok insana çok büyük farklar atmış,hayattaki en büyük görevlerimizden birini tamamlamış olarak.Ne büyük bir rahatlık ve üstünlük bence.Senin mesleğin de her zaman kaldığın yerden başlayabileceğin özellikte.Benim senin yanında dezavantajlarım da var.Tıpta sürekli yenilikler oluyor,en azından hergün piyasaya bilmem kaç tane ilaç sürülüyor vs vs...Bunların hepsine uyum sağlama,üstelik eve gelip yine 3 yumurcakla,eşimle ve evle ilgilenme ve gündüz muayene edip tedav verdiğim hastalarımın akibetini düşünerek uykuya dalma.İşte böyle sevgili Binnur.Yani bunaldığın zamanlarda beni hatırlayıp rahatlayabilirsin,arkadaşlarım öyle yapıyor:)).Aslında her yazınla yaralarımı deşmiyor değilsin.Üstelik burayı tenha bulup döküldükçe dökülüyorum.Umarım ters bir durum oluşmuyor.Sevgiler sana ve Nehir'e...

Binnur A. Ö. said...

İstediğin kadar yaz Arzu,
burası biraz dert dökme köşesi zaten.
İnsan istedikten sonra kaldığı yerden her şeye devam edebilir. Umutsuzluktan büyük engel yok aslında. Senin de yazman gerektiğini düşünüyorum. Senin anlatacakların benimkinin 3 katıdır ne de olsa :)
Sevgiler.