......... Anneler günü sadece anneler için midir?(Bir de hayatımızda iz bırakanlara ithafen)

Geçen hafta bir yıldız daha kaydı: Atıf Yılmaz…
Kaç gündür bu konuda yazmak istiyorum, elim gitmiyor… Şimdi tam sırası…Çünkü annelik- anneler günü- babalık, ikincillik , sevmek ve emek vermek üzerine kafamdakiler.

Emek deyince de beynim tereddütsüz Atıf Yılmaz’ı çağırıyor…

İşte o yüzden bugün bunları yazmalıyım:

Anneler günü geliyor. Kafamda bu kavram ile ilgili tuhaf düşünceler uçuşuyor. Anneliği kutlamak ve kutsamak lazım evet, evet ama….

Kimilerinde olmayabilir ancak annelik içgüdüsü diye bir gerçek var…Evladını bitimsiz bir sevgi ile benimsemek çok şaşılası bir durum değil o yüzden.
Ama söz konusu gün, verilen emeklere atfen kutlanıyorsa işte özellikle buna diyecek bir şey yok…

Anahtar kelime: Emek…

A. Yılmaz’a dönelim: Hepimizin hayatına birçok filmle girdi çıktı Yılmaz. Ancak bir tanesi var ki kimse unutamaz.

Bir kere bile ağlamadan seyretmeyi başaramadığım Selvi Boylum Al Yazmalım’dan bahsediyorum.…

Başarı tam olarak kime ait? Hikayeyi yazan Cengiz Aytmatov’a mı, sinemaya uyarlayan Ali Özgentürk’e mi, filmi çeken Atıf Yılmaz’a mı, rol kestiklerini düşündürmeden rol yapan Türkan Şoray, Kadir İnanır ve Ahmet Mekin’e mi, sadece ilk notasını duyduğumda bile boğazımı düğümleyen film müziğinin sahibi Cahit Berkay’ın mı? Cevap belli: Hepsinin.


Film’in son sahnesi. Asya (T. Şoray) zamanında onu terk eden çocuğunun babası İlyas (K. İnanır) ile onu sahiplenen, başkasının çocuğuna tüm iyiliği ile babalık yapan Cemşit (A. Mekin) arasında durmaktadır. Ortada küçük Samet, tercih yapma zamanı. Asya’nın gönlü İlyas’a dönük, ama kararsız.
Samet “babaaa” diyerek Cemşit’e doğru koşar.
Asya’nın iç sesini duyarız, aslında İlyas ile konuşmaktadır:

Sevgi nedir?
sevgi emektir.
(ve bir kaç kelime daha)

Asya Cemşit’e doğru yürür…

Bundan daha iyi sözler, bundan daha iyi bir ekip, bundan daha iyi bir final bulunamayacağını düşünür ağlarım her seferinde…

Anneler günü mü dedik?
Annelik bir iç güdüyse, ve babalık iç güdüsü diye bir şey yoksa eğer, ben anneler gününde bana gelecek kutlamaların yarısından çoğunu Ertuncumuza, kızımın babasına iletiyorum.

Not: annecigime ve babacığıma da hiç bitmeyecek sevgimi gönderiyorum...