....Uykusunu alamamış bir çocuk kadar zapt edilemez, ya da memnun mu demeli, başka bir şey daha bilmiyorum.

Bir araştırma yapmışlar: Laboratuvar ortamında tuttukları bir kaç kediye bir yemek vermişler bir vermemişler... Yemek verdikleri kimi zamanlarda hayvanların bastığı yere , elektrik de vermişler . Ama her zaman değil...


Bir kedi sever olarak bu araştırmayı tasvip etmiyorum tabiki. Ama çıkan bir sonuç var ortada :

Bu kediler belirsizlikten dolayı nevrotik olmuşlar….

Gelecek mi gelmeyecek mi? Eziyet edecek mi etmeyecek mi, yiyecek verecek mi vermeyecek mi?

Ah ne yazık ki bu şekilde nevrotik edilmiş kadınlar var ülkemizde…

Her yüz kadından 97’si hayatında en az bir kez şiddete maruz kalmış araştırmalara göre… VE yarısı kadarı da düzenli olarak, yemek yer gibi, dayak yiyormuş anladığım kadarı …

Kınamaya gerek bile yok. Aksiyom diye bir şey vardır… Doğruluğu tartışılamaz önerilere denir.
Güneş sıcaktır= bu bir aksiyom….

Şiddet konusunda yoruma gerek yok. Bu konuda herkesin net bir “aksiyomu” olmalı.

Umarım butun tanıdığım kadınlar %3’e giriyordur. Tanımadığım her 97 kadına da kendilerini ezdirmeyecek güç diliyorum Tanrı’dan…(adam diye nitelendirmenin hata olduğu heriflerine de biraz insanlık)

Şiddet ile iç içe yaşayan, hangi gün dayak yieyecekleri belli olmayan kadınların nevrotik edilmiş kedilerden farkı ne?
Fark şu, ikinciler bilim adına nevrotik oldular….

Neyse, bu yazıyı yazarken sorunlarımı küçümsemeye başladım.
Yazacagım şuydu:
Nehir bir benden yemek yiyor,
Bir yemiyor. (aynı yemek yeme sürecinde)

"Kaşığı uzatayım mı uzatmayım mı, ben uzatmazsam kendi beceremiyor " derken derken

Nevrotik kediler geldi aklıma….

Ama,

Bu yakınmamı erteliyorum.
NE tuhaf ki dayak yemeyen bir kadın olmayı sıra dışı bir şey sayıyoruz. Bunun için şükrediyoruz.
Yazık….