...Elimde bir kitap var.
Adı: Çocuğunuzu Tanıyın
2 yaşında…

Ne zamandır kitapla ilgili gerçekleştirdiğim eylem onu okumaktan çok gelip geçerken kapağına bakmak ve şunu düşünmek:

“Görüyor musun bak sadece 2 yaş için kitap çıkarmışlar.
2 yaş.
2 yaş.
Demek bu yaş zor bir yaş…
Ama benimki daha 2 yaşında değil ki,
Ama hemşire arkadaşım dedi ki 1. yaş gününü kutladıktan sonra her çocuk 2 yaşında sayılır artık.
Demek o zor zamanlardayız.
2 yaş
2 yaş…”

Ortalıklarda bir yerde duran bu kitabın kapağına her baktığımda 3 aşağı 5 yukarı bunları düşünüyorum işte ben…

Gerçi yarısına kadar da geldim kitabın ve aslında 19 aylık olmasına rağmen Nehir gerçekten de 2 yaşında sayılacağını , (2 yaş krizlerini bir nevi inatçılık dönemi hastalığı olarak adlandırırsak) dile getirilen “semptomlardan” anladım…

Bu tür kitaplar genelde aynı yazarın elinden çıkma gibidirler ama yine de arada cımbızlık birkaç cümle barındırırlar…

Bir tanesini ele alayım:

“Sürekli olarak cezalandırılan çocuk ise hatalı olduğu zaman yakalanmamak için çaba göstermesini öğrenir.”

Banyo lavabosunun yanında Nehir’e oldukça davetkar görünen bir kirli sepetimiz var…

Minik velet boyu ancak o kadarına yettiğinde kapağı açıp kirlileri dağıtarak, daha iyisini yapabileceğini keşfettiğinde de üzerine çıkıp ayna önündeki parfümler, diş fırçaları ve after shave’leri banyonun ve lavabonun çeşitli yerlerine serpeleyerek (hatta öncesinde kimilerini bitmemiş oral dönemi yüzünden ağzına sokup şöyle bir test ederek) eğlenmeyi bir borç bilir oldu.

Hummalı bir koşturmacamız var… Yeni diş fırçaları al koy,

Fırça bardağını al çamaşır makinesinin üzerine koy,
Makine çalıştığında (ki bebekli evde her gün en az bir kere mutlaka) bardak titreşimden düşmesin diye al yine ayna önüne koy
Baktın Nehir yine tepelerde, daha sonra “e vovvoo vvo eeevoo” şeklinde taklit edileceğini bilerek bağrın ve Nehir’i al hafiften silkeleyerek koridora çıkar.
Baktın 5 dakika sonra Nehir yine banyoda, yine “evoovooo ve ee evoovv” türü bağrın ve bu sefer kirli sepetinin yerini değiştir.
Fizyolojik ihtiyaçların adına banyoya girdiğinde sepet manisi ile karşılaş sepeti eski yerine al.

Dışarı çık, biraz zaman geçsin, her zaman kulak verdiğin o çocuk sesinin eksikliğini hisset, bakiiim bakiyim neredeymiş bu, ne işler karıştırıyormuş diye git bak.
E tabi yine evveooo vee
BU sefer banyo kapısını kapat.
Ancak başka türlü bir evovovve ile karşılaş: Mİyaaaaaaaw.
Evet ya, Mırnık’ın kedi kumu da orada…
Tekrar kapıyı aç,
Tetikte bekle.
Arada göz ucu ile banyo ışığının yanıp yanmadığına bak, çünkü benim akıllı ışığı yakıp da giriyor…


E iyi de banyonun ışığı yanmıyor, ses de çıkmıyor, bu kız nerede şimdi peki?
Tabiî ki yine orada… BU sefer ışık yakmadan girmeyi akıl etmiş…

Geriye dönüyorum ve az önceki lafı tekrar dile getiriyorum- yaşadım ve öğrendim çünkü:
“Sürekli olarak cezalandırılan çocuk ise hatalı olduğu zaman yakalanmamak için çaba göstermesini öğrenir.”

Evet evet, Nehir 2 yaşında (sayılır)..Baksana tarif edilen anne benim ve taktik de Nehir’e uyuyor.

Tüm bunları yaşarken geçenlerde bir yerde (ama bu kez bu kitapta değil) Franklin P. JOnes diye bir adamın dedikleri geliyor aklıma…

“Çocuklarınızdan çok şey öğrenirsiniz, mesela ne kadar sabırlı olduğunuzu…”

Gerçekten büyük söz..
Belki de adam sırf bu sözü söyledi diye meşhur oldu….

Ha bu arada... Az biraz araştırdım. Çocuğunuz 1,2,3 derken derken 9 ‘a kadar giden “yaşında” serisi varmış meğer.

BU benim içime su mu serpti diye sorarsanız eğer.. Ay hayır aksine.. Bu demektir ki her yaş için söylenecek bir tuhaf şey var…Ay demek 2 ile bitmiyor iş. Ben daha ne diyim?



Not: Dürüst olmak gerekirse bu parfüm rafı bana ait değil. İnternetten buldum bu resmi. Zaten akıl sahibi her anne, bu kadar parfümü varsa bile bunları karıştırıcılığın doruklarını deneyimleyen bir bebeğin ulaşabileceği bir yere koymaz. (resim wikipedia'dan)