1.12.07

Neyse ki "Müebbet" Bileklik

Karışık duygular içinde olmak istiyorsanız, anne olun!
Bu durum size kendinizi farklı günlerde farklı savlar öne sürerken bulma tecrübesini yaşatacaktır.
Bu savlardan biri şudur: Evlattan öte bir şey yok… Doğurmadan önce bir çocuğu bu kadar sevebileceğime inanmazdım…
Diğeri ise şudur: Aman- aman, sakın ola evlenmek için, hele ki çocuk yapmak için acele etmeyin!
İkinci savdan dinleyicinin eşinizi sevmediğinize dair bir bulgu çıkarmasına engel olma istemiyle elbette ki ek açıklamalara ihtiyaç göstereceksiniz…. Ki bunlar “o” nun aslında son derece iyi bir insan olduğu, çok severek evlendiğiniz ve hala da çok sevmekte olduğunuz türü özelinize ait minik itiraflardır.
Keza çocuğunuz da öyle; pek bir sevilesi, pek bir öpülesidir.
Uğruna (muhtemelen) kariyerinize bir müddet ara verip kendinizi unutacak kadar kıymetlidir.
E peki bu durumda adama sormazlar mı? "Kardeşim ne diye evlenmeyim, Ne diye doğurmayım," diye.
Sormuyorlar merak etmeyin. Çünkü gerek kalmıyor. Siz otomatik bir şekilde “tukaka” sendromunu netliğe kavusturyorsunuz.
"Bitmeyen ev işleri,"diyorsunuz mesela,
ve çocuktan sonra biten özgürlüklerinizden dem vuruyorsunuz.
Burada biraz rötuş gerekli aslen.
"Özgürlükleriniz" değil "özgürlüğünüz " söz konusu olan.

Zira eşiniz
"e ne var hayatım, sen de istersen arkadaşlarınla bir yerlere gidersin,"
diyerek balığa yollanırken siz eliniz belinizde kalmış onun arkasından bakmaktasınız. Bir başka gün iş arkadaşlarıyla halı sahada futbol, başka bir gün ise işyerinden sevilen bir müdürle tenis oynayacakları zaman da oyunbozan olmak istemezsiniz herhalde.

Siz en iyisi havaya kalkıp tehditkar bir ifade ile sallanmaya hazır hale gelmek için can atan işaret parmağınıza ince bir ayar çekin.
Baktınız o parmak söz dinlemiyor, yavaştan havaya kalkıyor, onu veya kendinizi durdurmanın en güzel yolu kiminizde pembe- kiminizde mavi ama illaki plastik ve bir doğum evi menşeli bilekliği söz konusu işaret parmağının uzantısı olan bileğe takmak. Belki henüz yavrulamamış olanlar vardır aranızda, açıklayayım.

Doğumda bu bilekliğin bir eşi evladınıza, bir diğeri de sizin bileğinize takılır.
Kim kimin çocuğu iyice netleştikten sonra çıkarılsa da bileklerden plastik, kalpte kalır izi onun bilekte değil.
İşte bu yüzden gidemezsiniz “zevk için” etkinliklerine.
Gidemezsiniz iş ile ilgili bir ek göreve bile içiniz rahat, ve evladın yedek kıyafetleri ve dahi yemekleri, ve bizzat içirilecek ilaçları sıralı ve listeli hazır bırakılmamış halde eşe.
Hayret edersiniz kalbinizi sarmalayan plastiğe ve sinir olursunuz bu bileklikten 2 değil de 3 adet bulundurmayan, tedbirsizlikten babanın kolunu boş bırakan hastane personeline.
İşte böyle yazarsınız bir gece vakti sonra.Ardından açıklamalar yapma gereği duyarsınız sevdiceğinizi savunma arzusuyla...
İyi bir babadır elbet o. Doğum ardı depresyonu ile ilk bir hafta çocuğunuzun yüzüne bakmazken kim doyurup bakmıştı evladınıza, unutmamalı.
Mesele onun babalığında değildir aslında ama erkek olmak varmış(tır) bu dünyada… Henüz ütopyalar gerçekleşmemişken, hastaneler babaların koluna da bir plastik bilezik takmıyor iken ama….

9 comments:

Anonymous said...

:)

Anonymous said...

işte bu nedenle kadın-erkek eşit / hayat müşterek diyenlere kıl oluyorum. aynı duygular içindeyim -ki hele bu duygular geçen haftasonu tavana, beynime ve sesime vurdu...
umarım ütopyalar kızlarımız büyüyene kadar gerçekleşir...
sevgiler
kulpsuz

Binnur A. Ö. said...

Sevgili Kulpsuz, gecen yazıdaki yorumuna da cevap veremedim bir türlü, afedersin.

Evet arada benim de sesime vuruyor bu esitsizlik sorunları...
Ama işlerin bu durumda kalmasında biraz da bizim payımız var gibi geliyor bana.
hep tezcanlıyız.
hep sahiplenici.
uzerimizde kalıyor iste tum gorevler...

Anonymous said...

Sevgili Binnur,
Yorumuma cevap vermen gerekmiyor, sen değerli vaktini zaten yazı yazarak bizim için harcıyorsun.

Eskilerden beyler dışarda hanımlar evde boğuşur, akşam birarada olmanın ve kendi kulvarında çabalayıp başarmanın zevkiyle kaynaşılırmış. Ama biz kulvarımızı genişlettik, ne ev ne iş ne çocuk tam oluyor. Arada sıkışıp kaldık. Biri gelse de şu kulvarı kısaltsa diyoruz ama olmuyor işte. Elimizin hamuru heryere bulaştı şimdi de ayağımıza dolanıyor.

Söylenecek ne çok şey var bu konuda ama senin gibi güzel anlatmam imkansız.

Sevgiler
Tekrar teşekkürler
Kulpsuz

Binnur A. Ö. said...

Sevgilil Kulpsuz,
sen buna guzel anlatamamak mı diyorsun.
BEnce enfes tanımlamıssın durumumuzu ve düşüncelerini.
Çok teşekkür ederim sana.

Zeynep B. said...

acaba o bileziklerden ayağına, bacağına, bileğine, saçına kaşına yani mümkünse her yeri taksak ???

Gizem said...

Binnur,
Cok cok cok guzel bir yazi.
Baba istese de anneye yetisemez cunku bu sadece istekle degil ic gudu ile oluyor.

Biz gudusel bilekliyiz. :)

[ fiкяiмiи iиcє güℓü ] said...

Tamamen duygusal..:) Baba istediği kadar yüklenmeye çalışsın, izin verecek miyiz ona? O bileklik pranga olmuş annelerin ayaklarına. Bizimki gönüllü kürek mahkumiyeti.:)

bosluk doldurmaca said...

merhaba burda yani amerikada babayada takiyorlar o plastik kizlar icin pembe erkekler icin mavi bilezikten... simdi anliyorum meger burdaki turk erkekleri neden turkiyede olsalar killarini kipirdatmazken burda amerikali eslerine geceleri uyanma nobetlerini devraliyorlar yada neden hersey listelenmis.Mesela saat uc mamasini anne hazirlarken bes mamasini baba hazirliyor.Anlasildi keramet bu bileziklerde :)

Esra