Kuşları uçarken değil süzülürken seyretmeyi severim, ve bisikletlileri
pedal çevirirken değil de “rölantide” giderken. Sonra arabalar vardır, ya da şoförler
mi demeli, yokuşta boşa alırlar, gram benzin harcamadan giderler. Pek tekin bir
iş yapmadıkları aşikâr ancak keyif üstü kaymak halinde hani. İşte tüm bunlar
güzel şeylerdir. Zaman zaman minimum enerjiyle varolanı devam ettirmek gerekir.
Çünkü ruh da kanat çırpmaktan yorulabilir. Bırak biraz süzüleyim diyebilir.
Böyle zamanlarda ruhumu kucağıma alırım, bir köşeye çekilir ve ona şarkılar
mırıldanırım. Ben insan olduğumu böyle anlarım…
5 comments:
ne güzel, ne sıcak, ne şevkatli bir yazı....
benim ruhumuda biraz kucağına alsana ne olur!
kanat çırpmaktan çok yoruldu....
Hiç kacırmazsın yazdıklarımı. Nicedir bu blog da kanat çırpmadan süzülmekteydi oysa :)
Ruhunu kucagıma almak isterim cok. Ama en cok insanın kendisinin kendini kucaklaması işe yarıyor be kakucugum :)
Nehiro'dan geldim buraya,
bırak biraz süzüleyim...
yazı çok güzeldi , teşekkürler.
fon müziği olarak da pinhani - beni al ı açtım arkaya.
Paylaşımlarınız harika... ilgi ile takip ediyoruz. daha sık güncellenen paylaşımlar ile sitenizi devamının sürmesini tavsiye ediyorum.
http://sanayitipicaymakinesi.com/
http://www.remtamutfak.com/
Çay Makinesi
Çay Makinası
Post a Comment