Kar daha güzel çünkü...

Pencere önünde dalgın dalgın dururken havada uçuşan beyaz bir şeyler farkettim. Dalıp gitmenin o güzel odaksızlığını, odaklanmasızlığını silecek kadar özgür ama acelesiz beyaz şeyler.

Kar.

Tek tek, hür ve kendi başlarına buyruk taneler.

Biri oraya uçuyor, biri buraya... Düzensizlik nasıl bu kadar güzel olabilir?

İnsanlara benziyorlar aslında. Hedef belli. Hepsi toprağa karışacak, ama öncesinde biraz sağa biraz sola gönüllerince uçacaklar, az biraz fark yaratacaklar, yağmur damlaları gibi bodoslama yeri boylamayacaklar. Ve işte bu yüzden çok sevilecekler.


Not: Üstelik her bir kartanesi zaten eşsizdir, oluşum ve şekil itibariyle.