Büyük resimde küçük detayların önemi yoktur çünkü. Ve tüm ruhlar bir gün bir başkası için yaşayacakları musibetle birbirlerine olan borçlarını nasılsa ödeyeceklerdir!
Uzun zamandır adamakılllı yazamama sıkıntımı sonlandıran olay, küçük kedimin kaçışı da böylesi bir duruma örnek verilebilir. Yok değilse Dumuş’umu zayıflatan 10 günlük kayıp günler süreci iyiden iyiye anlamını yitirecek. Dumuş’un 9 koca günün sonunda beni tekrar klavye başına oturtan yokluğu ilginçtir ki yazımı yazdıktan saatler sonra sona erdi.
Önüne konan mamalara hapır hüpür saldıran kedicik bilseydi beni yazmaya geri döndürmek için bunca zaman açlık ve korku içinde yaşadığını acaba çektikleri onun için daha katlanılır olabilir miydi?
Bilmem ki, büyük resme bakmak lazım…
1 comment:
Gözün aydııııın. Şimdi her şey tamam.
Post a Comment