19.1.09

Yoshitomo Nara Çiziminin Düşündürdükleri

Gözleri kocaman, ağzı ufacık bir kız çocuğusun sen. İçine yeni girdiğin koca dünyayı önce gözlemen gerek elbette. Ondandır göz bebeklerinin büyüklüğü. Yeterince gördüğüne inandığında ağzın da büyüyecek nasılsa. Ve yolun sonuna doğru, artık anlatmanın gereksizliğine karar vereceksin, dudakların tekrar ufalacak. Tüm bu uzun ince yoldan gözlerin de nasibini alacak. Görmeye değer bir şey kalmadığına inandıklarında küçülüp önlerine perde indirecek. Kimileri buna katarak derken kimileri bunların hayatın son perdesi olduğunu bilecek.

3 comments:

yasemin said...

çok güzel.

nehiro said...

Yaaa ben böyle acıklı şeylere gelemiyorum...
Hele hayatın son perdesine hiiiç...
Ama ne yazıkki gerçek hepsi...
önemli olan o perde inmeden görebildiğin kadarını görmek ve yaşamak.
Birde tabii arada inen perdeleri mola sayıp kaldırabilme gücünü bulabilmek.
Canım benim güzel yiğenim, eline sağlık...

Anonymous said...

Sevgili Binnur,

Gerçi sen yazıyı yazalı çok olmuş ama, ben de eklemeden geçemedim. Alnına bakarsan büyük ve tertemiz. Boş bir sayfa gibi. Büyüdükçe o alına bütün yaşadıkları, sevinçleri, hüzünleri, umutları, huysuzlukları, takıntıları kısaca hayat hikayesi yazılacak. 50 yaşına gelip de alnındaki kırışıkların farkına varınca, onların sadece yaşlanma belirtisi olduğunu düşünerek gençleşmek için için alnını gerdirecek veya botoks yaptıracak. O gençleştiğini düşünürken aslında, onu diğerlerinden farklı ve özel yapan şeyleri silmiş olacak.

Sevgilerle
Kuzenin Ata